Min of Meer Malta
een tocht in het teken van weer en wind
Deel 1
Een kleine advertentie in de maandagkrant is de onschuldige aanleiding voor verleiding. Het aanbod klinkt te aanlokkelijk: bemanning gevraagd voor een tweemast-stagzeilschoener, eindbestemming Malta. Mijn botenverliefdheid speelt weer op en mijn zeemanshart gaat harder kloppen. Ontembare gedachten aan bollende zeilen, trage bewegingen, wind door de haren dringen zich op de meest onpraktische momenten aan me op. Er zit niets anders op: toegeven en de boel en de boel laten.
Op de meest mooie Paaszondag die je je maar kunt bedenken vertrekt de boot met bemanning uit Harlingen. Met moeite stap ik weer op de kade. Bij het wegvaren is het afscheid hartelijk. 'Je komt toch ook?' wordt er mij toegeroepen. 'Al moet ik zwemmen, over twee weken zal ik jullie vinden in Zuid Spanje' antwoord ik. Eenzaam blijf ik op de kade achter.
Twee weken later pak ik midden in de nacht het vliegtuig richting Spanje en na een autorit langs de Spaanse kust tref ik de boot aan in de haven van
Cadiz
. Zij ligt er vredig bij, in de stagen klappert vrolijk het wasgoed en over de gieken hangen de dekbedden te luchten. De bemanning is uit elkaar geslagen. Deels zwerven zij rond in de stad, of ze zijn bezig met huishoudelijke taken, een nieuwe lading voeding inslaan voor de volgende grote oversteek. Twee knullen liggen waarschijnlijk hun roes uit te slapen in een parkje.
Langzaam komen de verhalen van de afgelopen twee weken naar boven. Het was buffelen, hardwerken, dag en nacht doorvaren, alsmaar stalende zon. In de golf van Biskaje hebben ze vreselijke stormen doorstaan. De kapitein heeft de boot er doorheen geduwd, met een blik recht vooruit, surfend over de hoge golven. Daarna hebben ze nogmaals tegenslag gehad. De haven lag al in het vizier, maar de boot moest tegen de wind en golven kruizen, uren ploeteren op zeil en motor en kwam toch geen steek vooruit. Iedereen was moe en dit alles had geleid tot een alcoholische uitbarsting de avond ervoor.
Er is een nieuwe schipper aan boord gekomen en deze besluit om nog diezelfde avond om 24.00 uit te varen. Over twee weken moet het einddoel Malta zijn gehaald. De boot zal dan met groepen betalende gasten gaan rondvaren en de eerste groep staat over twee weken al op de kade van Malta klaar voor inscheping. Er ligt nog een grote afstand voor ons. Ik heb ook nog een persoonlijk reden om over twee weken in Malta te willen zijn. Ik had me verzekerd van een retour ticket Malta-Amsterdam en ik koester dit document. Het geeft me een veilig gevoel, ik zal op tijd terug zijn om me weer te kunnen wijden aan mijn dagelijkse bezigheden en verplichtingen. Malta boeit mij om andere redenen: veel over gelezen en gehoord maar nog nooit bezocht. De aantrekkingskracht van het onbekende.
Het is nacht: lucht en water zijn zwart. De sterrenhemel strekt zich boven ons uit en voor het eerst zie ik de komeet Bopp laag aan de hemel staan. Langs de kade brandt oranjegekleurde straatverlichting. Het is helemaal stil op het vriendelijk kabbelen van kleine golfjes tegen de scheepswand na. Om middernacht wordt de motor gestart. De trossen worden losgegooid en langzaam ontstaat er een gat tussen de boot en de kade. Je voelt nog steeds de stilte, je ziet nog steeds de stilte, maar het regelmatige ritme van de diesel snijdt er doorheen. Mijn hart bonkt op het zelfde ritme mee. We varen. Ik snuif de geur van zeewater, dieselolie en teer op. Een hele zachte zucht strijkt even de haren uit mijn ogen. We glijden door het doodstille water van de kade weg, kop gericht op de brede doorgang tussen het rode en groene lichtje van de havenhoofden.
Naar buiten, het diepe donker in.
Ga terug naar de badkamer
Ga terug naar Liesbet's Atelier
Ga naar buiten
Write your reply to:
Copyright ziklies@dds.nl