deel 6
"Yahya, is it really you?, Are you at home with your brother?" Is mijn
verbaasde vraag. Een heel relaas volgt. Ik luister nauwelijks. Yahya &
Nyima met de kleine Marianne zitten op nog geen 5 kilometer afstand
van het hotel. We spreken af voor de volgende dag.
Keurig op tijd staat de landrover voor de deur. Baks achter het stuur.
Een ingewikkeld verhaal, dat Yahya het waarschijnlijk niet op tijd zou
halen en dat hij me daarom maar met het vehikel is komen ophalen en
sorry voor de vorige keer, etc. Na de asfaltweg tot aan hotel
Senegambia gaat het over zandpaden verder. Links, rechts, bocht om,
hortend en stotend. We draaien de compound op en alles is nog
hetzelfde als bijna een jaar geleden. De paarden, de put, het huis en
de moestuin. Het hek hangt nog steeds op halfzeven. Een van de bomen zit nu
vol rijpe sinaasappeltjes en de mango is zwaar van de
bloemknoppen.
Nyima ziet er schitterend uit. Speciaal voor het bezoek heeft ze een
fel roze Afrikaanse jurk aangedaan, met een strak lijfje, ruime
stroken op haar heupen en een strakke enkellange rok. Haar haar is
ingevlochten met kunstvlechtjes en versierd met kleurige kraaltjes.
"Welcome" zeg ze en daar zitten we tegen over elkaar. Verder dan drie
woorden Engels is ze nog niet gekomen. Dus het "gesprek" gaat aan de
hand van de foto's die ik hun heb toegestuurd. Trots vertelt ze tegen
de nicht van Yahya dat ze me heeft leren waterputten met een grote
armslag. De foto is het bewijs. Gezamenlijk kijken we in de lens
terwijl ik een emmer water op mijn hoofd laat balanceren.
Ze duikt achter het gordijn dat de veranda en de woonkamer scheidt en
geeft me een haakwerkje. Een poppig babyjurkje. Het bovenstukje
bestaat uit twee rondgehaakte vormpjes, dan komt er een tailleband en
daaronder is een klokkend rokje gehaakt. Vol trots kijk ik naar het
resultaat dat is gemaakt met behulp van mijn haakkursus voor
analfabete vrouwen.
Ze tovert nog een werkstuk te voorschijn: een
band. Ze houdt 'm voor haar heupen en begint te glimmen. Zachtjes
begint ze met haar heupen de wiegen. Iets voor mij? gebaart ze. Ik
weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik krijg geen opwindende
gedachten bij een gehaakte heupband. Die brede heupen van mij hoeven
echt niet nog meer te worden geaccentueerd.
Yahya stapt binnen. Een koele hand en de plastic tassen kunnen open.
De shag met vloei wordt verdeeld tussen Baks en Yahya. De hele familie
probeert de dropjes uit. De kaas en de rest van de cadeautjes komen
langzaam te voorschijn. De mannen zijn gelijk begonnen met het draaien
van shaggies. Tot slot de zak met bolletjes en pennen plus de twee
instructieboeken. Het breiboek wordt gepakt en Yahya vertelt me
dat hij daar niet aan de hand van mijn beginnerscursus is uitgekomen.
Ik ga naast Nyima zitten. We pakken de breipennen en een bolletje
katoen. In mijn stuntelige Engels probeer ik aan te geven hoe ik
steken op zet. Tot mijn schande bemerk ik dat ik niet een Engelse
breiterm ken. Notabene wordt alles wat ik haspel ook nog door Yahya
vertaald in het Madinka. Nyima kijkt geconcentreerd naar mijn handen.
Het is moeilijk om de bewegingen langzaam voor te doen. Eindelijk
heeft ze de slag van steken opzetten te pakken. Pennen verwisselen en
nu de eerste toer breien. Geploeter en gestuntel. Ik ga achter haar
staan en begeleid haar handen. Professioneel klemt ze de linker pen
onder haar arm. Eindelijk is de eerste toer klaar. Trots kijken we
naar het resultaat en ik schiet in de lach. Alle moeite vergeefs, we
hebben met de korte draad gebreid en het bolletje zit aan de verkeerde
kant.
Een diepe zucht van Nyima.
Meer verhalen over Gambia:
Kleine Kinderen
Lunch & Diner
Druk & Papier
Toerist
Meer informatie over Gambia:
Kaart van Afrika en meer informatie:
Kaart van Gambia en meer informatie:
Meer reisverhalen uit Afrika:
Een trektocht door West Afrika
Op de motor van noord naar zuid
Ga terug naar Liesbet's Atelier
Ga naar buiten
Write your reply to:
Copyright ziklies@dds.nl